27 de septiembre de 2017

CAVA (Josep Gibert Galobardes)





 

BRINDIS
Més junts del que ningú no sabrà mai,
alcem les dues copes amb el cava.
Veiem la nostra llum, cadascú als ulls de l’altre.
Un home i una dona, en un instant,
poden equivocar-se.
Però l’instant no tornarà mai més.
Joan Margarit.


Fotografía:Lourdes Pujols


Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols


Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

Fotografía:Lourdes Pujols

LA VEREMA (Alt Camp)





La primavera ens abriga d´aromes
més que el sentit l´esperit ens penetra,
i en cada cep la verdor novençana
és vellutada al damunt de l´escorça.
Canto la joia florida i profunda
d´abandonar-se amb un cep a la vora,
mirant el vespre i el blau d´ametista,
sentint ben clar com palpita la terra.


Clara sentint la suau companyia
dels qui cavaren la vinya i curaven
de treure el pàmpol inútil i fondre
l´empelt amb l´alta sarment infecunda.
Sentint al fons de la llum moradenca
el seu trepig vagament, i en la fosca
endevinant el seu cos com un arbre
arran del cep més llunyà de la vinya.


Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols

¿Qui dirà el goig de la tarde madura,
quan el raïm és daurat i s´esquerda
la pell del cep i la sang del crepuscle
diríem que és una fruita que esclata?
Fou aquell temps que hi anava l´amiga
fina i suau, en la tarda més lenta;
fou aquell temps que els infants hi jugaven
com una dolça garlanda de joia.
 

Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols

¿Qui dirà el goig de la tarda madura,
quan pels camins on els carros trontollen,
es vessa el most i un olor de VEREMA,
en el polsim de la boira que passa?
Damunt el cup lluu l´ofrena madura,
policromada talment com la posta,
i en els cellers de la fresca penombra
fa una claror la daurada collita.
(De la branca,1918), Marià Manent.

Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujol
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols
Fotografia:Lourdes Pujols